Śledzie z kamiennego domu

Może uchował się jeszcze, ktoś komu zabrakło pomysłu na wigilijne śledzie. Dlatego podzielę się z Wami przepisem, który znalazłam dawno dawno temu, kiedy jeszcze o Toskanii i Kamiennych domach nawet mi się nie śniło, ale już wtedy ciągnęło mnie do eksperymentowania kulinarnego. 

W oryginale śledzie nazywały się chyba "po kartuzku", a sam przepis pochodzi z któregoś wydania Kuchni Polskiej, teraz nazwijmy je jednak śledziami z kamiennego domu.

Potrzeba:

1/2 kg śledzi (moczyć przez kilka godzin)

10 ogórków konserwowych (małych)

1/2 kg cebuli

około 10 większych kapeluszy suszonych grzybów

mały słoiczek koncentratu pomidorowego

kilka łyżek keczupu

sól pieprz

olej

Proporcje podane są orientacyjne, bo u mnie i tak wszystko na oko. To już od Was zależy czy wolicie czuć cebulę, czy bardziej grzyby bądź ogórki.

Grzyby trzeba namoczyć, a potem ugotować w lekko osolonej wodzie. Kiedy ostygną pokroić je w drobne paseczki. Pokroić drobno w kosteczkę cebulę i ogórki i wymieszać z grzybami. Dodać koncentrat, trochę oleju, keczup, sól i pieprz. Doprawcie do smaku wedle własnego gustu. Nie może być za bardzo pomidorowe ani zbyt olejowe, ma być dobre:)

Wymoczone śledzie kroimy tradycyjnie i układamy w słoiku na przemian z farszem. Na dno farsz, potem kilka kawałków śledzi, potem znów farsz - aż do wypełnienia. Kończymy słoik farszem i uzupełniamy olejem. Zostawiamy tak na 24 godziny, a potem można się zajadać!

Wybaczcie - miało być panettone, a są śledzie. Może w okolicach Sylwestra będę miała ciut więcej czasu na artystyczne wypieki.

ŚLEDŹ to po włosku ARINGA