Cannelloni z ricottą i szpinakiem

Nie pokazywałam jeszcze na blogu moich cannelloni, ale to dlatego, że przepisów na ich przyrządzenie jest w sieci niezliczona ilość! Jednak wczoraj Paw, kiedy cannelloni przygotowywałam na kolację, zarządził, że trzeba koniecznie je sfotografować i na blogu umieścić, bo to przecież jedno z ulubionych dań w naszym domu.

Składniki podaję bez precyzyjnych ilości, bo sama robię na oko. To też kwestia gustu, czy ktoś woli mocniejszy smak grzybów, czy stawia na szpinak, czy może preferuje delikatną ricottę.

A zatem potrzeba:

cannelloni (można zrobić własnoręcznie, ale ja biorę gotowe)

pół kilo świeżej ricotty

szpinak (ja wzięłam mrożony - mam zawsze zapas własnoręcznie obgotowanego i zamrożonego)

6 średnich pieczarek

przecier pomidorowy

cebulka

dwa ząbki czosnku

mozzarella

oliwa, 

sól, pieprz

oregano

gałka muszkatołowa  

Pieczarki drobno posiekać i podsmażyć na oliwie, dodać szpinak i dalej podsmażać, potem ricottę, sól, pieprz i startą gałkę. Wymieszać dobrze i zostawić. Całe duszenie farszu to około 20 minut. 

Na patelni podsmażyć na oliwie posiekany czosnek i cebulkę, dodać przecier pomidorowy i poczekać aż się zagotuje. Doprawić do smaku solą, pieprzem i oregano. 

Naczynie do zapiekania wysmarować masłem. Cannelloni nadziewać farszem i układać ciasno koło siebie. Potem zalać je przygotowanym sosem pomidorowym i na wierzchu posypać mozzarellą. Włożyć do pieca nagrzanego do 200 stopni na pół godziny i gotowe! 

I jeszcze na "deser" sałatka z pieczarek. Deszczowa pogoda i w Mario obudziła chęć do kuchennych eksperymentów. Z pozostałych pieczarek przygotował sałatkę: liście salaty, pomidor i pieczarki w plasterki, polane wszystko oliwą, skropione cytryną, oprószone solą i  świeżo zmielonym pieprzem. Na wierzchu powinno być jeszcze trochę startego sera grana czy parmezanu. Takie proste i takie dobre:)